KRAKsat to satelita typu CubeSat w standardzie 1U, czyli sześcian o wymiarach około 10x10x10cm i wadze nieco przekraczającej 1 kilogram. CubeSaty są najczęściej wystrzeliwane jako dodatkowe ładunki w rakietach lub stają się częścią lotu statku kosmicznego dostarczającego zapasy na ISS. Nas dotyczy ta druga opcja – satelita będzie częścią zaopatrzenia, które zostanie wysłane na Międzynarodową Stację Kosmiczną w kwietniu 2019. Po zadokowaniu do stacji zostanie wypuszczony w przestrzeń przez śluzę w module Kibō.
Konstrukcja satelity
Cubesat
Komunikacja
W zależności od liczby stacji nadawczo-odbiorczych, które będą znajdować się na kilku kontynentach będziemy mogli porozumiewać się z satelitą kilka razy dziennie po parę minut. Będziemy otrzymywać wtedy cały pakiet zebranych danych.
Przekrój KRAKsata
Ferrofluid
Obudowa eksperymentu
Płytka PCB
Dane z orbity
Pamięć flash
Zasilanie
Konstrukcja
W górnej części konstrukcji satelity znajduje się układ eksperymentalny. Pierwsza płytka znajdująca się pod układem to główna płytka PCB skonstruowana przez nasz zespół. Całość jest osłonięta blachą aluminiową, na której umieszczono panele słoneczne.
Dolna część konstrukcji składa się z układów: zasilania oraz komunikacji, w których przygotowaniu pomaga nam firma SatRevolution. W skład układu zasilania wchodzą baterie magazynujące energię oraz panele słoneczne znajdujące się po zewnętrznej stronie konstrukcji. Wszystko spina szkielet z szyn aluminiowych.
Materiały
Wszystkie materiały, z których korzystamy do budowy satelity są dopuszczone do użytku w przemyśle kosmicznym. Dodatkowo przeprowadzamy testy, aby upewnić się, że poszczególne elementy wytrzymają przeciążenia związane ze startem rakiety i niekorzystne warunki w przestrzeni kosmicznej.
Nasz eksperyment, ferrofluidowe koło zamachowe, wymaga, aby użyte do jego budowy elementy nie posiadały właściwości magnetycznych. Wyjątek stanowią elektromagnesy znajdujące się wokół układu.